پاسخ:

ـ از یکدیگر خاطرات خوش کمی دارند و به همین دلیل وابستگی عاطفی آنها هم اندک است.

ـ احساس افسردگی و خستگی مزمن دارند. همین احساس خستگی و ناامیدی باعث می‌شود آنها زودتر از دیگران تسلیم مشکلات شوند.

ـ بیشتر از خانواده‌های دیگر با هم درگیر می‌شوند چون بشدت بی‌حوصله هستند و آستانه تحملشان پایین آمده است.

ـ از زندگی‌شان ناراضی هستند، اما فعالیت‌های روزمره شادشان نمی‌کند.

ـ برای پر کردن وقت‌شان به کارهایی رو می‌آورند که ممکن است مضر باشد. برای نمونه امکان دارد جوان‌تر‌ها برای پر کردن وقت‌ خود جذب دوستانی شوند که از نظر اخلاقی تائید شده نباشند یا خودشان را در فضای مجازی با دوستانی ناشناخته سرگرم کنند.

بدو بدو بازی!

در این بازی اعضای خانواده کنار هم می‌نشینند و به نوبت یک نفر بلند می‌شود و سعی می‌کند با پانتومیم، کلمه‌ای را به دیگران بفهماند. اعضای خانواده در این شرایط باید حدس بزنند? او چه می‌گوید. این بازی دو قانون دارد اولی این است که بازیگر نباید حرف بزند و دیگر این که حق ندارد با دست به چیزی یا کسی اشاره کند.

برای مثال شما در جمع خانواده به عنوان بازیگر انتخاب می‌شوید. کلمه مورد نظرتان را روی کاغذی می‌نویسید و آن را تا می‌کنید و روی میز می‌گذارید. فرض کنیم کلمه مورد نظر شما خورشید است.

حالا اول با انگشت‌هایتان نشان بدهید که آن کلمه چند حرف دارد و بعد باید با حرکت دست‌هایتان نشان دهید که منظورتان چیست مثلا می‌توانید با دو دست دایره‌ای را ترسیم کنید و بعد با انگشت‌ها پرتوهای خورشید را دور آن دایره فرضی بکشید.

در همه این مراحل وقتی یکی از اعضای خانواده حدسی می‌زند شما باید با اشاره سر نشان بدهید که او درست می‌گوید یا نه.

این بازی در صورتی ممکن است که اعضای خانواده زیاد باشند. در این بازی شما وسط طنابی را گره می‌زنید و بعد اعضای خانواده به دو گروه تقسیم می‌شوند و هر کدام یک سر طناب را می‌گیرند و آن را طرف خودشان می‌کشند. هر گروهی که بتواند گره طناب را به خودش نزدیک‌تر کند او برنده است.

این بازی را نباید چند بار انجام بدهید چون امکان دارد کف دست‌هایتان زخمی شود. برای آن که پوست کف دست‌هایتان حتی در نخستین بار ساییده نشود بد نیست کمی پودربچه به دست‌هایتان بمالید.

این بازی برای بچه‌ها جذاب نیست، اما بزرگ‌ترهای خانواده عاشقش می‌شوند. ابتدا باید کاغذهایی را به شکل مربع‌هایی کوچک به تعداد اعضای خانواده ببرید و روی یکی از آنها علامتی بزنید. بعد همه را شبیه? هم تا کنید و توی کاسه‌ای بریزید و به هر یک از اعضای خانواده بگویید یکی از کاغذها را بردارد.

به آنها هشدار بدهید که هر کس کاغذ علامت‌دار را برداشته نباید به دیگران حرفی بزند. در واقع آن که کاغذ علامت‌دار را برداشته، جاسوس است. حالا او باید سعی کند طوری که بقیه متوجه نشوند، به چشم یکی از اعضا نگاه کند و چشمکی بزند. این چشمک مرگبار است و بلافاصله پس از آن، کسی که چشمک را دیده مرده محسوب می‌شود و باید خودش را به مردن زده و از بازی خارج شود.

وظیفه اعضای دیگر خانواده این است که به چشم هم نگاه کنند و بدون این که اجازه بدهند جاسوس ناشناخته فرصت چشمک زدن پیدا کند، او را شناسایی و لو بدهند.

هر یک از اعضای خانواده روی تکه کاغذی، جدولی می‌کشد و ستون‌هایی رسم می‌کند و بالای هر ستون یک اسم می‌نویسد مثلا? اسم، فامیل، میوه، حیوان، غذا، ماشین، اشیا، شهر، کشور.

وقتی ورقه‌ها آماده شد? یک حرف از حروف الفبا را انتخاب کنید. حالا باید همه اعضای خانواده با این حرف، زیر هر یک از ستون‌ها، متناسب با موضوعش، کلمه‌ای بنویسند که با حرف مورد توافق شروع بشود. مثلا اگر حرف مورد توفق« الف» است اسم می‌تواند آناهیتا یا احمد یا آریا باشد. فامیل می‌تواند احمدی، اسفندیاری، آریایی و... باشد. میوه می‌تواند انار یا آلو یا آلبالو باشد و... .

یکی از اعضای خانواده باید کلمه‌ای را انتخاب کند و بقیه اعضا حق دارند در قالب 20 سوال حدس بزنند که این کلمه چیست.

آنها معمولا پرسش‌هایشان را کل به جزء می‌پرسند برای مثال اول از آنجا شروع می‌کنند که جاندار است یا بی‌جان و وقتی پاسخ را پیدا کردند سراغ پرسش بعدی که جزئی‌تر است می‌روند. دقت داشته باشید کسی که به سوال‌ها پاسخ می‌گوید فقط می‌تواند از بله و نه برای پاسخ دادن استفاده کند و مجاز به توضیح دادن نیست.

شکل تغییر یافته این بازی، «اسم روی پیشانی» است در این مدل، شما روی چند تکه کاغذ کلمات مختلفی را می‌نویسید و هر کدام از آن کاغذها را به پیشانی یکی از اعضای خانواده می‌چسبانید، اما هیچ یک از اعضای خانواده حق ندارد روی پیشانی خودش را نگاه کند و ببیند چه اسمی چسبانده شده است و باید با پرسش از بقیه اعضای خانواده? حدس بزند که چه کلمه‌ای روی پیشانی‌اش نوشته شده است.

اشکال بازی اسم روی پیشانی این است که بالاخره یکی از اعضای خانواده باید قربانی شود و از آنجا که خودش کلمات را نوشته حق شرکت در بازی را ندارد.

در این بازی یک نفر کلمه‌ای را به زبان می‌آورد مثلا می‌گوید «گل» سپس نفر بعدی آن کلمه را می‌گوید و کلمه‌ای دیگر را به آن اضافه می‌کند. این کلمه دیگر باید به شکلی باشد که انگار دارد جمله‌ای را می‌سازد برای مثال نفر دوم می‌گوید «گل، آن».

نفر بعدی بار دیگر دو کلمه قبلی را از حفظ تکرار می‌کند و کلمه‌ای برای تکمیل جمله به آن اضافه می‌کند و می‌گوید «گل، آن جهانی...» نفر چهارم سه کلمه قبلی را می‌گوید و سهم خودش را که یک کلمه است با آن همراه می‌کند مثلا می‌گوید «گل، آن جهانی است...» و به این ترتیب بازی به همین منوال ادامه پیدا می‌کند.

دقت کنید که در این بازی نباید چیزی روی کاغذ بنویسید و برای به یاد آوردن کلمات قبلی که جمله ساخته‌اند باید حتما از حافظه‌تان کمک بگیرید. بنابراین افرادی که در بازی شرکت می‌کنند باید دو توانایی مهم داشته باشند. اول این که بتوانند بسرعت مجموعه کلمات را به خاطر بسپارند و تکرار کنند و دوم این که خلاق باشند و بتوانند با توجه به کلمات قبلی، کلمه‌ای را پیشنهاد کنند که نتیجه را به جمله نزدیک‌تر کند.

برای وسطی بازی کردن باید تعداد اعضای خانواده زیاد باشد. در این بازی شما باید به سه گروه تقسیم شوید. دو گروه دو طرف زمین می‌ایستند و یک گروه وسط. گروه‌هایی که دو طرف زمین هستند دائما توپی را به سمت هم پرتاب می‌کنند و گروهی که وسط ایستاده‌اند فرار می‌کنند تا توپ به آنها نخورد. اگر توپ به یکی از اعضای گروه برخورد کند او سوخته است و باید از زمین خارج شود.

در زو، اعضای خانواده دو گروه می‌شوند. یک گروه عضو مهاجمش را به سمت گروه دیگر می‌فرستد و او در حالی که زو می‌گوید به گروه دیگر نزدیک می‌شود و اگر دستش به یکی از اعضا بخورد او باید از بازی خارج شود، اما اگر آن که زو می‌گوید و به طرف گروه دیگر هجوم آورده نفسش تمام شود و نتواند به گروه خودش برگردد، اسیر گروه مورد تهاجم می‌شود.

راه دیگر خارج کردن عضوی که زو می‌گوید از بازی این است که اعضای گروه مورد تهاجم، به سمت او بروند و بدون این که بگذارند دستش به آنها بخورد بگیرندش.

تلویزیون دیدن

چند ساعت در روز تلویزیون تماشا می‌کنید؟ یک ساعت، دو ساعت، سه ساعت یا شاید هم بیشتر. به طور کلی چمباتمه زدن تمام وقت مقابل تلویزیون و تخمه شکستن نمی‌تواند روش خوبی برای وقت‌گذرانی در کنار خانواده باشد، اما شما می‌توانید همین عادت را با اندکی اصلاحات به روشی نسبتا ارزان برای تفریح خانوادگی کردن تبدیل کنید. برای رسیدن به این هدف در وهله اول باید برنامه‌ای مشخص را برای تلویزیون تماشا کردن انتخاب کنید. این برنامه باید مورد علاقه همه اعضای خانواده باشد تا آنها را پای تلویزیون بنشاند. وقتی برنامه تمام می‌شود باید با توافق آنها تلویزیون را خاموش کنید و بحثی درباره برنامه را آغاز کنید. شما باید به شکل هوشمندانه‌ای بحث را مدیریت کنید تا کار به مشاجره نکشد بلکه به شکل بحثی لذتبخش پیش برود. برای مثال اگر تلویزیون یک فیلم سینمایی نشان داده است شما می‌توانید بحث را از آنجا شروع کنید که آیا آن فیلم را دوست داشته‌اند یا نه? ،چرا. به نظرشان داستان فیلم منطقی بوده است. کدام شخصیت محبوبشان بوده است و... .

با این روش شما، تلویزیون تماشا کردن را از تفریحی شخصی که به انزواطلبی در محیط خانواده و کاهش گفت‌وگو بین اعضا منجر می‌شود به تفریحی گروهی برای همه اعضای خانواده تبدیل کرده اید که اتفاقا آنها را به تفکر و گفت‌وگو واداشته است.

سینما، تئاتر، کنسرت موسیقی

رفتن به سینما و تئاتر و کنسرت‌های موسیقی به صورت خانوادگی می‌تواند روش خوبی برای تفریح کردن باشد. تقریبا همه مردم به سینما رفته‌اند، اما کسانی وجود دارند که ممکن است تا به حال به تئاتر و کنسرت‌های موسیقی نرفته باشند شاید یکی از دلایلی که خیلی از خانواده‌های عادی به این نوع تفریح‌ها بی‌علاقه هستند این است که خیلی از ما از تجربه‌های تازه می‌ترسیم و دلمان نمی‌خواهد در شرایطی کنترل نشده قرار بگیریم، اما نگران نباشید. خیلی از آن غریبه‌هایی که ما وحشت داریم در حضورشان مرتکب اشتباهی شویم، خودشان هم اولین بار است? در چنین مراسمی شرکت می‌کنند و به اندازه شما نگران قرار گرفتن در جمعی جدید هستند. از سوی دیگر آنها که به این نوع محیط‌ها عادت دارند هم بالاخره روزگاری حتما بار اولی را تجربه کرده‌اند و در آن دفعه اول، مثل شما مرتکب اشتباه‌های کوچکی در محیط تازه شده‌اند.

در دامن طبیعت

سینما و موزه و تئاتر و کنسرت موسیقی برای تفریح کردن خوب است، اما امکان دارد مورد پسند همه اعضای خانواده نباشد. با این حال، طبیعت گردی به عنوان یک راه پر کردن اوقات فراغت معمولا از طرف پیر و جوان مورد تائید است.

حتما لازم نیست برای گشت و گذار در طبیعت به نقطه‌ای دور افتاده در جایی بروید. حاشیه‌های اغلب شهر‌های ایران پر از مناطق بکر و خوش آب و هوا برای وقت گذرانی است و اگر حوصله سفر به حاشیه شهرتان را هم ندارید می‌توانید به پارکی در نزدیکی منزلتان بروید و همانجا زیراندازی پهن کنید و در کنار بقیه اعضای خانواده از فضای سبز و آرامش، لذت ببرید. در انتخاب مقصد سفرهای طبیعت گردی همیشه باید سن همه اعضای خانواده را در نظر بگیرید برای مثال اگر شما در خانواده‌تان سالمند یا کودک دارید نمی‌توانید برای طبیعت‌گردی منطقه‌ای کوهستانی را انتخاب کنید. برای طبیعت گردی و به طور کلی سفر، همراه شدن با تورهای مسافرتی ایده خوبی است. البته به شرطی که تور را بشناسید و دقیقا از برنامه‌اش آگاه شوید. بهترین راه برای پیدا کردن یک تور مسافرتی قابل اعتماد این است که از آشنایان و دوستان اهل سفر با تور بپرسید از کدام تور مسافرتی راضی بوده‌اند. اگر کسی نتوانست در این باره راهنمایی‌تان کند آن وقت باید تورهای معروف‌تر را انتخاب کنید که از اعتبار بیشتری برخوردارند و زیاد نامشان را شنیده‌اید. یادتان باشد اگر می‌خواهید با تور مسافرت کنید حتما باید پیش از سفر با آژانس مسافرتی قرار داد امضا کنید و دقیقا از محل اقامتتان، برنامه‌های تور، وضع غذا و لوازمی که باید با خودتان ببرید مطمئن شوید